Tidings from the Two-dimensional
Dutch below
Solo Exhibition PolakVanBekkum
Kunstenlab May 18 2024 till June 30 june 2024
Havenplein 20
7411 ME Deventer
Tuesday till Sunday 13.00 -17.00 uur
Opening friday May 17 20:00
The opening is open for everyone, and we look forward to welcoming you.
Noa Zuidervaart (Artistic Director of Drawing Centre Diepenheim) will introduce our exhibition.
The project space features two projects on paper: “Grazing Choreographies” and “Water Drawings. The first shows grazing patterns of cows from Groningen and the Swiss Alps, flanked by a drawing of grazing patterns from the vicinity of Diepenheim. Each drawing represents a landscape from above, in which each line follows an individual grazing cow. Graceful, winding, meandering. Often as a group with their noses in the same direction, sometimes as individuals, secluded in search.
The same kind of lines can be seen in the series “Water Drawings,” made on the banks of the IJssel River. They show patterns of swirling streams of water, which came from snowy mountain peaks and moved across grassy landscapes toward the sea.
The works of this duo initially look simple but contain many worlds and questions. As a viewer, you meander along and can hardly fail to reflect on your place in the whole. In which domains do we move, and how do we try to control them? In what patterns do we move, and are they so different from those of other beings or elements? And finally, when we have rid ourselves of all the noise, what traces remain?
Two video works are displayed in the stage space: Walking the Machine and Pi-Boy. “Walking the Machine” is a diptych. It consists of a shot taken in the video game “Horizon Zero Dawn,” in which the main character walks through a mountain landscape. It looks effortlessly serene, but the artists took forever to defeat all the monsters in the landscape. What remains is an environment without noise, with only the sound of footsteps in the snow. The other image in the diptych shows the Alps from above in satellite images in a similar rhythm—two virtual realities with strong recognizability.
Pi-Boy is set in the square in front of Centre Pompidou—a little boy, like a toreador, hunts pigeons that keep returning around him. Although the setting in both artworks looks so different, the protagonists share a mission: to bend the landscape to their will.
Het duo Esther Polak en Ivar van Bekkum onderzoekt hoe we onze omgeving ervaren en erdoorheen bewegen. Hierbij werken ze samen met mensen, dieren en elementen als water en zonlicht of helden uit videospellen. Deze spelers in hun projecten lijken op het eerste oog misschien willekeurig gekozen, maar ze delen een krachtige onderstroom.
In de podiumruimte zijn twee videowerken te zien: Walking the Machine en Pi-Boy. ‘Walking the Machine’ is een tweeluik. Het bestaat uit een opname die is gemaakt in het videospel ‘Horizon Zero Dawn’, waarin het hoofdkarakter door een berglandschap wandelt. Het oogt moeiteloos sereen, maar de kunstenaars hebben er een eeuwigheid over gedaan om alle monsters in het landschap te verslaan. Wat overbleef is een omgeving zonder ruis, met enkel het geluid van voetstappen in de sneeuw. Het andere beeld in het tweeluik toont in een vergelijkbaar ritme de Alpen van bovenaf in satellietbeelden. Twee virtuele realiteiten met een sterke herkenbaarheid.
Pi-Boy speelt zich af op het plein voor Centre Pompidou. Een jongetje jaagt als een toreador op duiven die maar rondom hem blijven terugkeren. Hoewel de setting in beide kunstwerken zo anders oogt, delen de hoofdrolspelers een missie: het landschap naar hun hand zetten.
In de projectruimte zijn twee projecten op papier te zien: ’Graaschoreografiën’ en ‘Watertekeningen’. Het eerste toont graaspatronen van koeien uit Groningen en de Zwitserse Alpen, geflankeerd door een tekening van de graaspatronen uit de omgeving van Diepenheim. Elke tekening vertegenwoordigt een landschap van bovenaf, waarin iedere lijn een individuele grazende koe volgt. Sierlijk, kronkelend, slingerend. Vaak als groep met de neuzen dezelfde kant uit, soms als individu, afgezonderd op zoek.
Dezelfde soort lijnen zijn te zien in de serie ‘Watertekeningen’, gemaakt op de rivieroevers van de IJssel. Ze tonen patronen van kolkende waterstromen, die vanaf besneeuwde bergtoppen kwamen en dwars door graslandschappen richting zee bewegen.
De werken van dit duo ogen in eerste instantie eenvoudig, maar dragen vele werelden en vragen in zich mee. Als kijker meander je mee en kan het haast niet anders dan dat je stil staat bij je plek in het geheel. In welke domeinen begeven we ons en hoe proberen we die naar onze hand te zetten? In welke patronen bewegen we en zijn die zo anders dan die van andere wezens of elementen? En als we ons ten slotte van alle ruis hebben ontdaan: welke sporen blijven er dan nog over?
pers:
Alle materie gedijt in wederkerigheid Mr. Motley op 29 mei 2024.
Thanks to team Kunstenlab