Spookrijder
PolakvanBekkum in samenwerking met Erik Woltmeier/Waterlanders
Met dank aan :
– Kunstenlab
– Leendert Pot/Michel Schöpping voor hun ijsgeluiden uit de film Als het kan dan moet het
Onderdeel van de Kunstfietsroute Kunst van Hier tot Ginder
8 & 9 juni 2024, van 10:30-18:00
Okkenbroekerveldweg 1-A, 7435 PM Okkenbroek
link naar maps locatie
link naar W3W locatiie
In het bos ligt een ovaal water, niet al te diep, je kunt de bodem zien. Het is door mensenhanden gegraven. In het midden een eiland. Rondom lantarenpalen. Hier kun je rondjes zwieren tot in de nacht.
Een kassa bij de ingang. Eenmaal daar voorbij een brede trap, precies tot de rand van het water.
Verderop staan bankjes. Er zitten mensen. Ze kijken naar het water, naar het eiland, naar de lucht.
Je loopt door en dan hoor je het: het schrapen van ijzers, het zingen van het verse ijs, een eenzame schaatser komt voorbij, dan een groepje rijders.
Je zoekt een plek op het bankje en luistert. De Bosbaan ademt winter, het landschap ademt verlangen.
Het kunstenaarsduo PolakVanBekkum (Esther Polak en Ivar van Bekkum) maakt werk over hoe beweging ons landschap vormt, ons individuele landschap en ons collectieve landschap. PolakVanBekkum wil je meenemen in hoe we dat landschap beleven, hoe we ruimte en tijd ervaren, hoe we ons de wereld om ons heen herinneren en hoe we het op de toekomst projecteren.
Het kunstenaarscollectief Waterlanders is gespecialiseerd in voorstellingen op locatie.
Ter inspiratie
Een stille culturele ramp: Pieter Pauw vindt het vreselijk dat de Nederlandse schaatscultuur verdwijnt. NRC 22 maart 2024
Ghost Rider (Spookrijder – for Dutch see below)
PolakvanBekkum, in collaboration with Erik Woltmeier/Waterlanders
Thanks to Leendert Pot/Michel Schöpping for lending us some ice-sounds from Als het kan dan moet het
In the forest lies an oval of water, not too deep; you can still see the bottom. Human hands dug it. In the middle is an isolated island surrounded by lampposts. Here, you can spin around into the night.
A ticket booth at the entrance. Then a broad staircase down to the waterfront. Farther along are benches. People are sitting on them. They gaze at the water, at the island, at the sky.
As you continue your journey, the air is filled with a symphony of sounds: the scraping of irons on ice, the singing of fresh ice, and the rhythmic thuds of a lone ice skater passing by.
You find a seat on the bench and listen. The Bosbaan breathes winter; the landscape breathes longing.
Part of Kunst van Hier tot Ginder
June 8 & 9 (sat – sun) 2024, daily from 10:00-18:00
Location: Bosbaan Okkenbroek
Okkenbroekerveldweg 1-A, 7435 PM Okkenbroek
link to maps location
link to W3W location
We, as lovers of ice skating, got quite a few ambivalent thoughts when visiting the Bosbaan. The chances of skating on natural ice are getting smaller as the years go by. With that, a rink like this becomes something of a promise against all odds. A nostalgia.
At the same time if you think about changing landscapes, landscapes in which man actively seeks other uses for the landscape, or in which a landscape of its own allows other uses, then this Bosbaan is a real challenge: its form and execution do not offer very many other possibilities. It is a mini-landscape that exists by the grace of ice skating. It is already its own archaeology.
Toegangshek Bosbaan Okkenbroek
Sound and tech: Artist collective Waterlanders/Erik Woltmeier